Artikel AD – Het zijn net dartelende lammetjes

In het gezin van Martijn van der Gun en Irene Okkerman gaat de vlag uit. Hun voetballende kinderen Thijmen, Rick en Joeri mogen, net als Martijn, de groene wei weer in. ,,Het zijn net dartelende lammetjes.”

,,Het is gedaan met de rust”, verzucht Martijn van der Gun (43), als het naderende voetbalseizoen ter sprake komt. Om er vervolgens haastig aan toe te voegen: ,,Maar ik heb enorme zin om de groene wei weer te betreden.” Irene Okkerman (47) hoort de opmerking van haar vriend glimlachend aan. De uit Schalkwijk afkomstige brunette voetbalde jarenlang voor de gelijknamige club uit haar dorp en is daar sinds vijf jaar bestuurslid sponsoring en PR. ,,Ik begrijp Martijn helemaal.”

Weekritme

Okkerman verhuisde vorig jaar met haar zoons Rick (12) en Joeri (10) naar Houten, waar ze ging samenwonen met Van der Gun en diens zoon Thijmen (14) en dochter Eden (12). Met z’n zessen hebben ze een gezellig, maar druk leven, waarin sport een belangrijke rol speelt en voetbal het weekritme bepaalt. Thijmen voetbalt op zaterdag in de JO15-1 van SV Houten,  de club waar Martijn ook al sinds zijn zesde speelt. Rick en Joeri begonnen hun voetbalcarrière bij de club uit hun geboortedorp. De oudste van de twee voetbalt daar nog steeds, Joeri stapte dit jaar – op advies van FC Utrecht, waar hij enkele proeftrainingen volgde – over naar Houten.

Eden is in het gezin de uitzondering, zij zit op hockey. Al gaat ze af en toe wel bij haar vader kijken, blijkt als de fotograaf aan Martijn vraagt of hij een beetje kan voetballen. ,,Hij is goed in het maken van eigen doelpunten”, roept een van de kinderen. Lachend legt Van der Gun uit: ,,Vorig seizoen verloren we met 2-1 van Schalkwijk, doordat ik in eigen doel schoot. De kinderen zagen het gebeuren en dat zorgde voor grote hilariteit, zeker nadat de spits van Schalkwijk juichend in mijn armen sprong.”

Volgens Okkerman kijken haar zoons elk jaar uit naar het nieuwe voetbalseizoen. ,,Vlak voor de competitie begint, organiseert Schalkwijk traditiegetrouw ‘Schalkwijk trapt af’, een evenement voor de jeugd. Het is ieder jaar geweldig om te zien hoe al die jongens en meisjes dan over het veld hollen. Het zijn net dartelende lammetjes.”

De komende maanden is het alle hens aan dek in hun Houtense nieuwbouwwoning. Alleen op vrijdag heerst er rust, alle andere dagen vliegt iedereen van sportveld naar sportveld. Want naast voetballen wordt er ook getennist, geskied en gefietst. ,,Logistiek is het soms best een uitdaging”, legt Okkerman uit, die ook een positief effect signaleert. ,,Ik ben gek op hardlopen. Als iedereen in zijn sportschema zit, ren ik zelf ook vaker een rondje. Voorlopig alleen voor de ontspanning, maar misschien volgt er na vier buitenlandse marathons nog een vijfde.”

Wapen van Odijk

Ondertussen kan Van der Gun zijn ei kwijt in een andere passie, koken. ,,Wij proberen zoveel mogelijk gezamenlijk te eten, vaak gebeurt dat pas na acht uur. Voor het sporten nemen de kinderen een tosti, ’s avonds zorg ik voor een gezonde maaltijd.”

Terwijl haar zonen dromen van een mooie carrière – Joeri wil profvoetballer worden, terwijl Rick het tot het eerste elftal van Schalkwijk hoopt te schoppen – legt Okkerman haar bestuursfunctie dit najaar neer. ,,Ik heb ontzettend veel plezier in het maken van ons prachtige clubmagazine, wat ik overigens blijf doen, of het verkopen van een reclamebord of advertentie. Maar het is tijd voor een nieuwe uitdaging.”

,,Per 1 oktober nemen we restaurant ‘Het Wapen van Odijk’ over”, vult Van der Gun aan. ,,Daarmee komt één van mijn dromen uit, maar het heeft wel gevolgen voor m’n voetbalcarrière. Al hoop ik het werk zo te organiseren, dat ik zolang mogelijk kan blijven voetballen.”